تحلیلی جامعه شناختی از میزان آگاهی شهروندی شهروندان نسبت به امور شهری

توجه­ی کالبدی و سخت­افزاری به شهر، مدیریت شهری را گرفتار فرسایش سخت و شکننده می­نماید؛ بهتر آن است اهتمام دست­اندرکاران جهت برون رفتن از انواع معضلات در حوزه­ی مدیریت و توسعه­ی شهری به ریشه­یابی باشد که زمینه را برای حل و فصل عمیق سبب گردد، که در این میان به نظر می­رسد عمیق­ترین و کاراترین راه حل، آگاه­سازی و ارتقای سطح دانش شهروندی شهروندان است؛ چون مدیران شهری را در هدف­گذاری، برنامه­ریزی و اجرای مناسب اقدامات، برای رسیدن به شهری پایدار کمک می­نماید. تحقیق حاضر با تکیه بر نظریه­های شهروندی (برایان. اس. ترنر و یورگن هابرماس) و به روش پیمایش انجام گرفته است؛ به این ترتیب که پس از تقسیم شهر ساری به مناطق 3 گانه، با استفاده از روش نمونه­گیری    طبقه­ای و تصادفی، تعداد 437 نفر به­عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. جمعیت تحقیق کلیه­ی شهروندان شهر ساری با ضابطه­ی سنی 18 سال و بالاتر می­باشد. نتایج حاصل از تحقیق، حاکی از متوسط بودن میزان آگاهی شهروندی شهروندان نسبت به امور شهری است که سهم آگاهی مردان بیشتر از زنان می­باشد. متغیر رسانه­های جمعی و مشارکت در نهادهای مدنی معنادار بوده و رسانه­های جمعی، مهم­ترین تبیین­کننده­ی آگاهی شهروندی نسبت به امور شهری می­باشد. متغیرهای زمینه­ای (گروه­های سنی، سمت در خانوار، وضعیت تأهل، وضعیت فعالیت) معنادار می­باشند و تطابق یافته­های این متغیرها دلالت بر ضعف آگاهی در میان جوانان است.